Σε παχύσαρκα άτομα, ακόμη και ενώ ο εγκέφαλος ξέρει οτι το σώμα δεν είναι πεινασμένο, αντιδρά στο φαγητό σαν να ήταν, αυτό δείχνει η νέα σάρωση δεδομένων του εγκεφάλου. Αυτό σημαίνει ότι όταν οι παχύσαρκοι άνθρωποι προσπαθούν να χάσουν βάρος, μπορεί να δίνουν μια χαμένη μάχη με νευρωνικά κέντρα που ασυνείδητα να τους ενθαρρύνουν να τρώνε.
Για παράδειγμα, σε ανθρώπους με φυσιολογικό βάρος το νευρικό σύστημα ανταμοιβής που ενισχύει θετικά συναισθήματα που συνδέονται με τα τρόφιμα σταματάει όταν τα επίπεδα του σακχάρου της γλυκόζης του αίματος επιστρέφει στο φυσιολογικό μετά από ένα γεύμα - ένα σήμα του σώματος ότι η ανάγκη για τις θερμίδες έχει ικανοποιηθεί. Αλλά σε παχύσαρκα άτομα, το κέντρο ανταμοιβής στον κεντρικό εγκέφαλο ενεργοποιείται στη θέα των τροφίμων υψηλής θερμιδικής αξίας, ακόμη και όταν στο αίμα τους τα επίπεδα του σακχάρου είναι φυσιολογικά.Τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι «ο ρυθμιστικός ρόλος της γλυκόζης έλειπε στους παχύσαρκους», λέει η Eλίσσα Επελ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο, ένας ερευνητής της παχυσαρκίας που δεν ασχολείται με τη νέα μελέτη. Λέει ότι τα δεδομένα θα μπορούσαν να «εξηγήσουν την ώθηση να φάνε που έχουν ορισμένοι παχύσαρκοι άνθρωποι παρά το γεγονός οτι έχουν ήδη φάει."Για τη μελέτη, εννέα άπαχοι και πέντε παχύσαρκοι ενήλικες εθελοντές είδαν εικόνες τροφίμων, όπως παγωτά, τηγανιτές πατάτες, κουνουπίδι ή μια σαλάτα, ενώ υποβάλλονται σε τομογραφίες του εγκεφάλου. Καθ 'όλη τη διαδικασία, οι ερευνητές ζήτησαν από τους εθελοντές να αριθμήσουν την πείνα τους και πόσο πολύ ήθελαν κάθε συγκεκριμένο στοιχείο.Οι εθελοντές έφτασαν για τις τομογραφιες του εγκέφαλό τους αρκετές ώρες μετά το τελευταίο τους γεύμα, και οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αντλίες ινσουλίνης για να δημιουργίσουν στο αίμα των εθελοντών επιπέδα σακχάρου είτε φυσιολογικές τιμές υποβάθρου (περίπου 90 χιλιοστόγραμμα ανά δεκατόλιτρο), είτε "ήπια" σε χαμηλά επίπεδα (περίπου 70 χιλιοστόγραμμα ανά δεκατόλιτρο). Η χαμηλή τιμή μπορεί να συμβεί εν συντομία σε μερικά άτομα κατά τη διάρκεια της ημέρας, ειδικά σε άτομα με διαβήτη ή μεταβολικού συνθήκες που προηγούνται του διαβήτη, σημειώνει ενδοκρινολόγος Robert Sherwin του Πανεπιστημίου Yale, συγγραφέας της νέας μελέτης.Όλοι οι εθελοντές ανέφεραν ότι ήθελαν φαγητό, ιδιαίτερα υψηλής θερμιδικής αξίας, όταν η γλυκόζη στο αίμα ήταν χαμηλή, η ομάδα του Sherwin αναφέρει σε απευθείας σύνδεση στις 19 Σεπτεμβρίου στο Journal of Clinical Investigation. Εγκεφαλικές απεικονίσεις έδειξαν ότι οι περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν τον λόγο και την δύναμη της θέλησης, όπως ο προμετωπιαίος φλοιός, ήταν σχετικά αδρανείς όταν η γλυκόζη στο αίμα ήταν χαμηλή, ενώ οι περιφέρειες που προωθούν την κατανάλωση καιπροσφέρουν θετική ενίσχυση ήταν ενεργοποιημένη. Για τους αδύνατους ανθρώπους, η αντίθετη τάση προέκυψε όταν η γλυκόζη στο αίμα ήταν φυσιολογική.
Η έκπληξη, λέει ο Sherwin, ήταν ότι το τμήμα του εγκεφάλου που επιτρέπει στους ανθρώπους να ασκήσει συνειδητά τη δύναμη της θέλησης πάνω από την πρόσληψη τροφής σε μεγάλο βαθμό υπολειτουργούσε στα παχύσαρκα άτομα. Αυτό σημαίνει, λέει, ότι οι διαφορές του εγκεφάλου τους »μπορεί να διαιωνίσει την παχυσαρκία."
Αν και μικρή, αυτή η μελέτη ήταν τόσο καλά σχεδιασμένη και ελεγχόμενη ότι «μας επιτρέπει να δούμε μερικά καθαρά αποτελέσματα σε μια σχετικά μικρή ομάδα», λέει ο επιστήμονας της παχυσαρκίας Dianne Lattemann του Veterans Affairs Puget Sound Σύστημα Υγείας στο Σιάτλ. Η ικανότητα της ερευνητικής ομάδας να διακρίνει τις διαφορές στην επιθυμία για τρόφιμα σε σχέση με το σωματικό βάρος - και βασίζεται σε μια όχι και τόσο δραματική πτώση του σακχάρου στο αίμα - «είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα», προσθέτει.Τα αποτελέσματα συγκεντρωνουν τάσεις που έχουν παρατηρηθεί σε ζώα και τα πορίσματα που αναφέρονται στις πιο περιορισμένες ανθρώπινες δοκιμές.
Για παράδειγμα, σε ανθρώπους με φυσιολογικό βάρος το νευρικό σύστημα ανταμοιβής που ενισχύει θετικά συναισθήματα που συνδέονται με τα τρόφιμα σταματάει όταν τα επίπεδα του σακχάρου της γλυκόζης του αίματος επιστρέφει στο φυσιολογικό μετά από ένα γεύμα - ένα σήμα του σώματος ότι η ανάγκη για τις θερμίδες έχει ικανοποιηθεί. Αλλά σε παχύσαρκα άτομα, το κέντρο ανταμοιβής στον κεντρικό εγκέφαλο ενεργοποιείται στη θέα των τροφίμων υψηλής θερμιδικής αξίας, ακόμη και όταν στο αίμα τους τα επίπεδα του σακχάρου είναι φυσιολογικά.Τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι «ο ρυθμιστικός ρόλος της γλυκόζης έλειπε στους παχύσαρκους», λέει η Eλίσσα Επελ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο, ένας ερευνητής της παχυσαρκίας που δεν ασχολείται με τη νέα μελέτη. Λέει ότι τα δεδομένα θα μπορούσαν να «εξηγήσουν την ώθηση να φάνε που έχουν ορισμένοι παχύσαρκοι άνθρωποι παρά το γεγονός οτι έχουν ήδη φάει."Για τη μελέτη, εννέα άπαχοι και πέντε παχύσαρκοι ενήλικες εθελοντές είδαν εικόνες τροφίμων, όπως παγωτά, τηγανιτές πατάτες, κουνουπίδι ή μια σαλάτα, ενώ υποβάλλονται σε τομογραφίες του εγκεφάλου. Καθ 'όλη τη διαδικασία, οι ερευνητές ζήτησαν από τους εθελοντές να αριθμήσουν την πείνα τους και πόσο πολύ ήθελαν κάθε συγκεκριμένο στοιχείο.Οι εθελοντές έφτασαν για τις τομογραφιες του εγκέφαλό τους αρκετές ώρες μετά το τελευταίο τους γεύμα, και οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αντλίες ινσουλίνης για να δημιουργίσουν στο αίμα των εθελοντών επιπέδα σακχάρου είτε φυσιολογικές τιμές υποβάθρου (περίπου 90 χιλιοστόγραμμα ανά δεκατόλιτρο), είτε "ήπια" σε χαμηλά επίπεδα (περίπου 70 χιλιοστόγραμμα ανά δεκατόλιτρο). Η χαμηλή τιμή μπορεί να συμβεί εν συντομία σε μερικά άτομα κατά τη διάρκεια της ημέρας, ειδικά σε άτομα με διαβήτη ή μεταβολικού συνθήκες που προηγούνται του διαβήτη, σημειώνει ενδοκρινολόγος Robert Sherwin του Πανεπιστημίου Yale, συγγραφέας της νέας μελέτης.Όλοι οι εθελοντές ανέφεραν ότι ήθελαν φαγητό, ιδιαίτερα υψηλής θερμιδικής αξίας, όταν η γλυκόζη στο αίμα ήταν χαμηλή, η ομάδα του Sherwin αναφέρει σε απευθείας σύνδεση στις 19 Σεπτεμβρίου στο Journal of Clinical Investigation. Εγκεφαλικές απεικονίσεις έδειξαν ότι οι περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν τον λόγο και την δύναμη της θέλησης, όπως ο προμετωπιαίος φλοιός, ήταν σχετικά αδρανείς όταν η γλυκόζη στο αίμα ήταν χαμηλή, ενώ οι περιφέρειες που προωθούν την κατανάλωση καιπροσφέρουν θετική ενίσχυση ήταν ενεργοποιημένη. Για τους αδύνατους ανθρώπους, η αντίθετη τάση προέκυψε όταν η γλυκόζη στο αίμα ήταν φυσιολογική.
Η έκπληξη, λέει ο Sherwin, ήταν ότι το τμήμα του εγκεφάλου που επιτρέπει στους ανθρώπους να ασκήσει συνειδητά τη δύναμη της θέλησης πάνω από την πρόσληψη τροφής σε μεγάλο βαθμό υπολειτουργούσε στα παχύσαρκα άτομα. Αυτό σημαίνει, λέει, ότι οι διαφορές του εγκεφάλου τους »μπορεί να διαιωνίσει την παχυσαρκία."
Αν και μικρή, αυτή η μελέτη ήταν τόσο καλά σχεδιασμένη και ελεγχόμενη ότι «μας επιτρέπει να δούμε μερικά καθαρά αποτελέσματα σε μια σχετικά μικρή ομάδα», λέει ο επιστήμονας της παχυσαρκίας Dianne Lattemann του Veterans Affairs Puget Sound Σύστημα Υγείας στο Σιάτλ. Η ικανότητα της ερευνητικής ομάδας να διακρίνει τις διαφορές στην επιθυμία για τρόφιμα σε σχέση με το σωματικό βάρος - και βασίζεται σε μια όχι και τόσο δραματική πτώση του σακχάρου στο αίμα - «είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα», προσθέτει.Τα αποτελέσματα συγκεντρωνουν τάσεις που έχουν παρατηρηθεί σε ζώα και τα πορίσματα που αναφέρονται στις πιο περιορισμένες ανθρώπινες δοκιμές.
Brain_may_sabotage_efforts_to_lose_weight
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου